Γράφει ο Μάριος Πλακίδας*
Μπορεί ποτέ να μην έκανα την μεγάλη επαγγελματική καριέρα στο ποδόσφαιρο και να μην πήρα τα τόσα χρήματα που πάντα ονειρευόμουν, αλλά αυτά που έχω κερδίσει από το ποδόσφαιρο δεν τα συγκρίνω με τίποτε άλλο!
Σε όποιον σύλλογο και όποια κατηγορία και αν ανήκεις, η αγάπη ,το πάθος οι φιλίες,τα αμέτρητα συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις μέσα από το ποδόσφαιρο πιστεύω ότι είναι παντού τα ίδια, ανεξαρτήτου επιπέδου, τουλάχιστον για μένα!!
Η ζωή μου πάντα καθαρίζονταν από το ποδόσφαιρο, πάντα το έβαζα πρώτο σε ότι επιλογές και αν έκανα.. μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί σωστές και με έχουν βοηθήσει ότι και αν έχω καταφέρει στην ζωή μού.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω αλλάξει 10 ομάδες, έχω γνωρίσει αμέτρητους παράγοντες, προπονητές, συμπαίκτες και απλούς φιλάθλους! Με κάθε μία από αυτές τις ομάδες έχω κάτι όμορφο να θυμάμαι και απ’ όλες έχω κερδίσει κάτι. Σε κάποιες απ’ αυτές έζησα πολύ έντονα ποδοσφαιρικά χρόνια , αλλά και απίστευτα συναισθήματα τα οποία είναι χαραγμένα στην μνήμη μου και πάντα τις αναπολώ ειδικά τώρα που αρχίζω και καταλαβαίνω ότι κάποια στιγμή το ποδόσφαιρο θα τελειώσει..
Θα θυμηθώ την πιο έντονη στιγμή που ίσως με σημάδεψε και καθόρισε την μετέπειτα πορεία μού.
2006 και σε ηλικία 18 χρόνων και αφού έχω περάσει 3 χρόνια προπόνησης και σκληρής δουλειάς με πολλές θυσίες και στερήσεις στις ακαδημίες του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή κ.Γιωργου Ασπρογέρακα, στην γενέτειρα μου κατοχή Μεσολογγίου, και αφού μου δίδαξε το σωστό ποδόσφαιρο, και την σωστή νοοτροπία… Πήρα μια βαλίτσα στο χέρι και χωρίς καμία οικονομική βοήθεια , (προερχόμενος από φτωχή οικογένεια ,και όντας περήφανος ως άνθρωπος που δεν ήθελα από μικρός να επιβαρύνω τους γονείς μού) ξεκίνησα με τον σταυρό στο χέρι που λέμε, κυνηγώντας το όνειρο μου που είχα από παιδί, το να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ παίζοντας τι άλλο .. ποδόσφαιρο!
Αυτές οι χρόνιες στην πρωτεύουσα ήταν που σημάδεψαν την ζωή μου , αναθεωρώντας πολλά πράγματα και καταστάσεις για το ποδόσφαιρο αλλά και για την ζωή γενικότερα.
Δυστυχώς 3 χρόνια στην Αθήνα γνώρισα τον σκληρό πρόσωπο του ποδοσφαίρου , σκάρτους ανθρώπους, με ψεύτικες υποσχέσεις, χωρίς χρήματα, ατυχίες,και χωρίς τις αυτονόητες κατάλληλες συνθήκες για να μπορώ να επικεντρωθώ σε αυτό που κάνω, αλλά και αρκετούς τραυματισμούς.
Με αφορμή λοιπόν έναν τελευταίο σοβαρό τραυματισμό που είχα σε μια προπόνηση,όταν μετά από άλμα για να πάρω κεφαλιά έπεσα με τα πλευρά άτσαλα κάτω..στην αρχή δεν το κατάλαβα πηγαίνοντας στην τουαλέτα είδα αίμα στα ούρα και σοκαρίστηκα(κάκωση νεφρού).Με άφησε για 5 μήνες εκτός, και περνώντας δύσκολα χωρίς καμία στήριξη και παροχή (οικονομική, ηθική) από την ομάδα κ τους ανθρώπους, και μένοντας στο νοσοκομείο για αρκετές μέρες μόνος μου και χωρίς καν να έχω ειδοποιήσει τους δικούς μου, (ίσως ήταν μια από τις πιο δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου) αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Το αποκορύφωμα ;;; και αφού έχω περάσει όλα αυτά , να παρακαλάω στο τέλος παράγοντα κλαίγοντας για το δελτίο μου, και να πηγαίνω επί μέρες και να κάθομαι έξω στα σκαλοπάτια του σπιτιού του να μου το δώσει.
Μη έχοντας άλλες επιλογές λοιπόν και αφού ήταν πλέον θέμα επιβίωσης, τα μάζεψα και γύρισα απογοητευμένος στην γενέτειρα μου, αναθεωρώντας πολλά πράγματα για το ποδόσφαιρο. Έχουν περάσει από τότε περίπου 14 χρόνια, πραγματικά από τότε πιστεύω το ρητό που λέει ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται!!
Πήρα πολλά μαθήματα κ έμπειρες από εκείνες τις χρονιές.
Γυρίζοντας στο Μεσολόγγι το 2008, και με άλλα μυαλά, εξασφαλίζω πρώτα μετά από αρκετό κόπο και θυσίες την επαγγελματική μου κατάρτιση,(μόνιμος αεροπορία) και χωρίς πλέον να έχω το άγχος τις επιβίωσης, ξεκινάει μια έντονη ποδοσφαιρική ερασιτεχνική καριέρα..στις ομάδες ΑΕΜ Μεσολογγίου,Ένωση ΑΣΑ, Αμβρυσσέας Διστόμου, ΑΟ Υπάτου, Κιθαιρώνας Καπαρελλίου και Απόλλων Καλιθιών…κερδίζοντας χρήματα , γνωριμίες,πολλές ατομικές διακρίσεις, πρωταθλήματα, αλλά πάνω απ’όλα σημαντικούς φίλους.
Πηγή: Equipo
