Ο μπάρμπα Θανάσης ερχόταν συχνά, κυρίως στα πανηγύρια αλλά και άλλες φορές, ιδίως εποχές που ο τόπος ήταν κυριολεκτικά γεμάτος φίδια.
Τον έβλεπες στα καφενεία της πλατείας όπως στου μπάρμπα Τόλια και Σίμου Σκυφτούλη και μαζί του είχε πάντα μεγάλα κλουβιά γεμάτα φίδια , ενώ μικροί μεγάλοι εντυπωσιαζόμασταν όταν με γυμνά χέρια και χωρίς κανένα φόβο , έβγαζε τα φίδια έξω.
Εμείς μικρά παιδιά τότε μαζευόμασταν γύρω γύρω και με τα μάτια ορθάνοιχτα βλέπαμε τον μπαρμπα Θανάση να ακουμπάει τα φίδια , να τα τυλίγει γύρω από τον λαιμό του και να μην τον δαγκώνουν, ήταν ένα θέαμα σχεδόν τρομακτικό για μας και μας προκαλούσε μεγάλη απορία αλλά και θαυμασμό ταυτόχρονα.
Ήταν δε δεδομένο τότε, ότι όλοι οι γονείς θα αγόραζαν απο τον γνωστό “φιδολόγο” την μαγική σκόνη με την οποία «πότιζαν” τα παιδιά τους για προστασία. Περνώντας τα χρόνια τον χάσαμε τον μπάρμπα Θανάση , δεν ξανάρθε στην Κατούνα , πολλοί έλεγαν πως πέθανε και αργότερα ερχόταν με τα φίδια και την φιδόσκονη μια άγνωστη σε μας κυρία για την οποία όμως πολλοί έλεγαν οτι είναι η κόρη του, ποτέ όμως δεν μάθαμε αν αυτό ήταν πραγματικό , το σίγουρο ήταν ότι ο μπάρμπα Θανασης δεν ξαναφάνηκε και μαζί του χάθηκε μια αγαπημένη φιγούρα των παιδικών μας χρόνων.
Εκείνα τα χρόνια πολλοί γονείς , οι περισσότεροι, εργάζονταν στα χωράφια και έπαιρναν τα παιδιά μαζί τους οπότε ήταν εκτεθειμένα εκτός από τα φίδια και σε διάφορα έντομα και ως άμυνα τα “πότιζαν” για σκορπιό, σφήκες, σερσέγκια, αράχνες και άλλα έντομα με ένα σκεύασμα που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μόνες τους και ήταν απλό, έπιαναν και σκότωναν ένα σκορπιό τον άφηναν και ξεραίνονταν στον ήλιο και μετα τον έβραζαν.
Το έναυσμα για το μικρό μας άρθρο ήρθε από τον φίλο Σπύρο Μπαράκο που σε μια ανάρτησή του αναφέρθηκε στον μπάρμπα Θανάση , ήταν μια ευκαιρία να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο και να θυμηθούμε μια αγαπημένη φιγούρα , μιας άλλης εξίσου αγαπημένης εποχής
Ο Θανάσης με τα φίδια, περισσότερο ήταν γνωστός σαν “φιδολόγος”. Γύριζε στις γειτονιές και τα πανηγύρια σε όλη την Ελλάδα, με δυο κλουβιά με φίδια και έδινε αυτοσχέδιες παραστάσεις. Παράλληλα πουλούσε και μια σκόνη, αντίδοτο στο δηλητήριο των φιδιών, της οποίας κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό τον τρόπο παρασκευής.
Τη συνταγή του την είχε δώσει κάποιος μοναχός από το Άγιο Όρος.
Μικρά παιδιά, στην αρχή του καλοκαιριού, μας πότιζαν από τη σκόνη αυτή για να μην αρρωστήσουμε από δάγκωμα φιδιού.
Εδώ τον φωτογράφισα στις 11 Απριλίου του 1980 στο πανηγύρι της Αγίας Ελεούσας Μεσολογγίου. (Είναι το μοναστήρι στο στενό της Κλεισούρας ανάμεσα σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο.)
Κρατά μια Σαΐτα και μια Οχιά.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΚΟΥΤΙΒΗΣ – katounanews.gr
