Ένα έγκλημα αναζητά τιμωρία
Η κατάργηση του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Ακαρνανικών, συνιστά έγκλημα αντιπεριβαλλοντικό και αντιαναπτυξιακό για την περιοχή μας και μία “ανεξήγητη” παράνοια, που σημειώνεται μέσα στην κορύφωση της συζήτησης για την ανισορροπία που προκάλεσε ο κορωνοϊός.
Σύμφωνα με στοιχεία που κατέθεσε ο μέχρι τώρα Πρόεδρος του Φορέα κ. Περγαντής, οι φορείς ενέκριναν συνήθως το 90-95% των αναπτυξιακών προτάσεων και με τις παρατηρήσεις τους για επανεξέταση του υπόλοιπου 5-10%, γλύτωσαν επανειλημμένα τη χώρα από την επιβολή προστίμων, τα οποία ούτε καν απασχολούν όσους επέβαλαν αυτή την νομοθέτηση.
Τι είδους αναπτυξιακά έργα επιθυμούν;
Αυτά που θα επισύρουν σωρεία προσφυγών σε ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, προκαλώντας ανασφάλεια δικαίου; Όσοι όρμησαν ως ταύροι εν υαλοπωλείω, σκέφθηκαν άραγε ότι οι φορείς που καταργούν τρέχουν ήδη προγράμματα που έχουν ανταποδοτική αναπτυξιακή αξία;
Μήπως σκέφθηκαν τί ρόλο μπορεί να παίζει ένας φορέας διαχείρισης στην πρόληψη ενός φαινομένου όπως, λχ, η πανώλη των χοίρων, που έτσι και δεν προληφθεί, θα σημάνει μια πραγματική καταστροφή;
Τα πτωματοφάγα όρνεα που απελευθέρωσε ο φορέας στην περιοχή, παίζουν έναν ρόλο “εκκαθάρισης” της φύσης και το θέμα είναι τί θα γίνει με εκείνα τα ολιγάριθμα αδηφάγα όρνεα που επιθυμούν μια αλόγιστη και χωρίς κανόνες επικράτησή τους.
Την εμπειρία αυτών που θα απολύσουν από τους φορείς διαχείρισης, πώς θα την αναπληρώσουν; Θεωρούν άραγε ότι με την προπαγάνδα έχουν βάλει την κοινωνία στην τσέπη;
Υπάρχει κάποιος που, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, νοιώθει ανέγγιχτος από την εκδίκηση της φύσης;
Και όλα αυτά στο όνομα της Οικολογίας. Καημένη οικολογία! Ποιοι έμελλε να σε πιάσουν στο στόμα σου!