Οι δημοτικές εκλογές το βράδυ της Κυριακής 2 Ιουνίου έλαβαν τέλος και οι δημότες του δήμου της Ι.Π. Μεσολογγίου επέλεξαν για νέο δήμαρχο τον κύριο Κώστα Λύρο, ο οποίος θα αναλαμβάνει τα καθήκοντα του από την 1η Σεπτέμβριου 2019.
Γράφει ο Σπύρος Δ. Σταράμος
Γεωπόνος, Δημότης Ι. Π. Μεσολογγίου
Εύχομαι στον ίδιον και στο νέο δημοτικό συμβούλιο να έχουν μια επιτυχημένη θητεία. Ας δούμε λίγο, όμως, τις συνθήκες και τις καταστάσεις των τωρινών εκλογών στην πόλη μας.
Λοιπόν, μέσα σε συνθήκες πόλωσης και πώρωσης, ξεχνώντας τι θα πει «πολίτικος πολιτισμός» (αν τελικά υπάρχει αυτή η έννοια), σ’ αυτήν την εκλογική διαδικασία τα είδαμε σχεδόν όλα. Αρχικά, είδαμε πολιτικούς εχθρούς του παρελθόντος να γίνονται φίλοι και πολιτικοί φίλοι να γίνονται εχθροί. Είδαμε υποψηφίους συμβούλους να πηδούν από το ένα στρατόπεδο στο άλλο και τους περισσότερους συμβούλους να ξεκατινιάζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είδαμε φίλους και οικογένειες να τσακώνονται και να μην μιλάνε μεταξύ τους επειδή υποστήριξαν διαφορετικούς ανθρώπους. Είδαμε να κατηγορεί ο ένας υποψήφιος τον άλλον με λασπολογίες, να κατατίθενται μηνύσεις και να απειλούνται οι πάντες. Ακόμα, είδαμε να χειραγωγούνται οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες και οι υποψήφιοι να φέρνουν μέχρι τα παραβάν των εκλογικών τμημάτων τους Ρομά ώστε να «ελέγξουν» και να χειραγωγήσουν την ψήφο τους. Επιπλέον, είδαμε φεϊγβολάν με φερόμενες συνομιλίες υποψήφιων και ψεύτικες ειδήσεις. Επίσης, είδαμε παράνομες συναλλαγές έξω από τα εκλογικά κέντρα και κατευθυνόμενες εφημερίδες και τοπικές ιστοσελίδες υπέρ συγκεκριμένων υποψήφιων. Τέλος, ακούσαμε και φημολογήθηκε έντονα (σε κάποιες περιπτώσεις ομολογήθηκε και από τους ίδιους τους ψηφοφόρους) για εξαγορασμένες ψήφους και, αν είναι δυνατόν, ακούσαμε (ακόμα και από τους ίδιους υποψηφίους) για πληρωμένες υποψηφιότητες.
Και εμείς μέσα σ’ αυτό το κλίμα μπήκαμε στην διαδικασία να εκλέξουμε την νέα δημοτική αρχή (δήμαρχο, δημοτικό συμβούλιο και τοπικό συμβούλιο). Προσωπικά θεωρώ πολιτικά υπευθύνους πρώτα και κύρια τους περισσότερους υποψηφίους, εκλεγμένους και μη, για τις πρωτοφανείς και δυσάρεστες συνθήκες που δημιούργησαν γύρω από μια δημοκρατική διαδικασία.
Θέλω να σταθώ, όμως, μόνο στα δυο τελευταία γεγονότα που ακούσαμε (από τους ίδιους του θήτες ή θύματα, ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας) στις εκλογές που πέρασαν. Στο δικό μου μυαλό, αν ισχύουν όσα φημολογούνται, είναι αδιανόητο να εξαγοράζονται ψήφοι, με εκμετάλλευση της ανάγκης του «αδύναμου» για λίγα χρήματα. Η ψήφος είναι δικαίωμα. Είναι πιο ισχυρή από μια σφαίρα όπως έχει πει και ο Αβραάμ Λίνκολν. Πολλοί συνάνθρωποι μας έδωσαν αγώνες και μάχες για να μπορούμε να συμμετέχουμε στην διαδικασία της ψηφοφορίας και κάποιοι είναι απαράδεκτο να εκμεταλλεύονται την οικονομική ή μορφωτική κατάσταση των συνάνθρωπων μας για να πάρουν μια πιθανή θέση εξουσία. Προσωπικά, αν ήμουν, στην θέση οποιουδήποτε που διεκδικεί μία δημόσια θέση, θα ντρεπόμουν να πάρω ή να δώσω χρήματα ώστε να ασχοληθώ ή να ασχοληθούν άλλοι δίπλα μου με την πολιτική. Στη δική μου φιλοσοφία η ενασχόληση με τα κοινά γίνεται για να προσπαθήσουμε να επιλύσουμε τα κοινά προβλήματα του τόπου μας και όχι να «κονομήσουμε». Αν δεν μπορεί ο εκάστοτε υποψήφιος δήμαρχος να εμπνεύσει τους συμπολίτες του να συναγωνιστούν μαζί του ας πάει σπίτι του. Θεωρώ ανήθικο, αν όντως ισχύει, να μοιράζονται χρήματα, θέσεις ή να κλείνονται μελλοντικές συμφωνίες για να πειστούν οι οποιοδήποτε συνεργάτες/σύμβουλοι ώστε να κατέβουν στις εκλογές δίπλα στον οποιονδήποτε υποψήφιο Δήμαρχο σε οποιουδήποτε Δήμο της χώρας.
Ως νέος άνθρωπος με προβληματίζει η αποχή στις εκλογές (ειδικότερα στις νέες ηλικίες) που έφτασε, για ακόμα μια φορά, περίπου στο 40% την πρώτη Κυριακή και 50% την επομένη. Επίσης, το γεγονός ότι στο νέο δημοτικό συμβούλιο από τα τριάντα τρία μέλη του θα είναι ανάμεσα τους μόνο τέσσερα – πέντε άτομα νέα, ηλικιακά, και τρεις γυναίκες. Με προβλημάτισαν οι αγορασμένοι ψήφοι από τους υποψηφίους δημάρχους για να εκλεγούν, οι σύμβουλοι που έχουν κάνει επάγγελμα την τοπική πολιτική και να κατεβαίνουν κάθε τετραετία είτε εκλεγούν είτε όχι, αλλά και οι δυσάρεστες καταστάσεις που ζήσαμε σ’ αυτές τις εκλογές, και αναρωτιέμαι αν μας αξίζει ο τόπος, η κοινωνία και οι συνθήκες που ζούμε. Αν κάνουμε αρκετά ώστε να αλλάξουμε ή βολευόμαστε στα υπάρχοντα. Αν πρέπει να συμφιλιωθούμε με το «κατεστημένο» και την πραγματικότητα ή πρέπει να αντιδράσουμε σ’ αυτά που γίνονται γύρω μας. Αν, τελικά, πρέπει να περιμένουμε τον «σωτήρα» του τόπου μας ή θα πρέπει να γίνουμε οι ίδιοι σωτήρες. Ίδωμεν.
