Η ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου, όπως και το ΕΝΕΕΓΥΛ, πενθούν για τον θάνατο του 25χρονου Κώστα Κοκορδέλη.
Ο άτυχος νέος από το Πεντάλοφο Μεσολογγίου έχασε τη ζωή του μετά απο βαριά ασθένεια την περασμένη Παρασκευή.
Τα προηγούμενα χρόνια, ήταν μαθητής στις συγκεκριμένες δομές του Αγρινίου.
Το άκουσμα του θανάτου του, προκάλεσε θλίψη με την Τοπική Διοικούσα Επιτροπή της ΕΛΕΠΑΠ, να δημοσιοποιεί τον παρακάτω επικήδειο:
«Μαύρη μέρα ξημέρωμα Παρασκευής 20 Γενάρη 2023 για την μεγάλη οικογένεια της ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου. Ο Κώστας Κοκορδέλης ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι που δεν έχει γυρισμό και η ψυχή του πανάγαθη και πάλευκη οδεύει προς τον παράδεισο στην αγκαλιά του Θεού.
Πόνος, θρήνος, οδύνη έχει κυριεύσει τα μέλη της Τοπικής Διοικούσας Επιτροπής, τους εργαζόμενους και τους γονείς της ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου.
Τον Κωστάκη τον αγαπήσαμε πολύ και μας αγάπησε γιατί ήταν μοναδικός και ξεχωριστός σε όλες του τις εκδηλώσεις.
Πάντα με το χαμόγελο, γελαστός, χαρούμενος και αισιόδοξος. Ποτέ γκρίνιες, ποτέ μεμψιμοιρίες , παρ’ ότι είχε να αντιμετωπίσει ένα ανίκητο θηρίο. Πάλεψε δυνατά, αντιστάθηκε με όλες του τις δυνάμεις, σαν πραγματικός ήρωας, αλλά νικήθηκε.
Κουράστηκες αγγελούδι μας και ήρθε η ώρα να ξεκουραστείς. Οι γονείς σου, πανάξιοι γονείς, ο Πάνος και η Βαγγελιώ έκαναν για Σένα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν και ακόμα περισσότερα από τις δυνατότητες που διέθεταν.
Ευχόμαστε και ευελπιστούμε ο φιλεύσπλαχνος Θεός να τους βοηθήσει να διαχειριστούν την μεγάλη απώλεια.
Θα αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο μας Κωστάκη με ένα απόσπασμα από το ποίημα «Ο Τάφος» που έγραψε ο μεγάλος Μεσολογγίτης ποιητής Παλαμάς για τον θάνατο του γιού του.
Άφκιαστο κι αστόλιστο
του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ’ ανθόνερο
την όψη σου να πλύνω.
Μήπως και του Χάροντα,
καθώς θα σε κοιτάξει,
του φανείς αχάιδευτο
και σε παραπετάξει!
Στο ταξίδι που σε πάει
ο μαύρος καβαλάρης,
κοίταξε απ’ το χέρι του
τίποτε να μην πάρεις.
Κι αν διψάσεις, μην το πιεις
από τον κάτω κόσμο
το νερό της αρνησιάς,
φτωχό κομμένο δυόσμο!
Μην το πιεις, κι ολότελα
κι αιώνια μας ξεχάσεις·
βάλε τα σημάδια σου
το δρόμο να μη χάσεις,
κι όπως είσαι ανάλαφρο,
μικρό, σα χελιδόνι,
κοίταξε και γέλασε
της νύχτας τον Σουλτάνο,
γλίστρησε σιγά-κρυφά
και πέταξ’ εδώ πάνω,
και στο σπίτι τ’ άραχνο
γυρνώντας, ω ακριβέ μας,
γίνε αεροφύσημα
και γλυκοφίλησέ μας!
Καλό ταξίδι! Καλό παράδεισο!
