Loading...

Άγγελος Παναγιωτίδης: «Οι ελιές της Αμφιλοχίας πηγή έμπνευσης για τα έργα μου»


Μοιραστείτε το άρθρο...

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος γλύπτης, Άγγελος Παναγιωτίδης, μιλά αποκλειστικά στην εφημερίδα «η Αιτωλοακαρνανία».

Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Θανάση Μπίκα

Οι… ρίζες από την Αμφιλοχία, το ταλέντο, η αφοσίωση και τα κομψά δημιουργήματα «μπόλιασαν» με αγάπη και θαυμασμό αμέτρητους ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ο εξαίρετος γλύπτης, Άγγελος Παναγιωτίδης, απέκτησε διεθνής φήμη τόσο λόγω της δημιουργίας του έργου «Ελιά το δέντρο της Αθήνας»  που εκτέθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Ο Άγγελος Παναγιωτίδης γεννήθηκε στην Αμφιλοχία το 1950, με τα παιδικά χρόνια στους ελαιώνες να τον σημαδεύουν για πάντα. Η ελιά αποτέλεσε πηγή έμπνευσης στη ζωή του, αφού ασχολήθηκε με την γλυπτική και το φιλοτέχνημα της ελιάς.

Δεν θα ξεχάσω τα παιχνίδια στους ελαιώνες της Αμφιλοχίας, μια πόλη γεμάτη ελιές

Παρουσίασε τα πρώτα του έργα στο ατελιέ του το 1990, μετά από 20 χρόνια έρευνας σ’ όλα τα μέταλλα που χρησιμοποιεί η γλυπτική. Η βαθιά γνώση των υλικών, η οποία κατακτήθηκε στη μακρόχρονη προσπάθεια, οδήγησε τα χέρια του στη δημιουργία γλυπτών-δέντρων, που φαντάζουν αχειροποίητα.

Με έργα του γλύπτη έχουν τιμηθεί σπουδαία πρόσωπα του αθλητισμού και της πολιτικής, ενώ η έκθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η παράδοση έργου του σε ειδική εκδήλωση στο Σινικό Τείχος, αλλά και αμέτρητες εκθέσεις σε διαφόρους καλλιτεχνικούς χώρους του κόσμου.

Τα δέντρα του, οι κορμοί, τα φύλλα και τα ανεμοδαρμένα έργα έχουν μαγνητίσει άπειρα βλέμματα που χάθηκαν για λίγο μέσα στους ασημόχρυσους ελαιώνες του Άγγελου Παναγιωτίδη.

Ο Άγγελος Παναγιωτίδης είναι ο πρώτος Έλληνας γλύπτης που άρχισε να φιλοτεχνεί ελιές.

Πως θυμάστε να ξεκινάτε το ταξίδι της γλυπτικής;

«Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου στην Αμφιλοχία, μια πόλη γεμάτη ελιές, να εξερευνώ αυτό το ευλογημένο δέντρο. Μελέτησε το δέντρο σε όλες τις φάσεις της ζωής και τις αλλαγές μέσα στο χρόνο, με ακρίβεια γεωπόνου, με το πάθος του καλλιεργητή και κυρίως με την κομψότητα του ποιητή. Αργότερα άρχισα να κατασκευάσω ελιές και να πειραματίζομαι με τα μέταλλα. Είμαι αυτοδίδακτος, χωρίς κανένας ποτέ να μου μάθει την γλυπτική. Αργότερα ήρθε και η έκθεση στη γκαλερί Titanium το 1995 και απ’ όπου ξεκίνησε κι επίσημα το ταξίδι της γλυπτικής».

Τι σημαίνει για εσάς η ελιά;

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αμφιλοχία, έναν τόπο γεμάτο ελιές, οι οποίες αποτελούν πηγή έμπνευσης για τα έργα μου από τα πρώτα βήματα έως σήμερα. Δεν θα ξεχάσω τα παιχνίδια στους ελαιώνες, την διαδικασία συγκομιδής και τους μεγάλους να συζητάνε για το μάζεμα της ελιάς. Για μένα η ελιά είναι ένα ιερό σύμβολο, ένα ευλογημένο δέντρο που έχει ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου. Μην ξεχνάμε επίσης ότι η ελιά είναι ένα εξίσου αγαπημένο σύμβολο των Ελλήνων που συμβόλιζε την σοφία στην Αρχαία Ελλάδα και τον κότινο, το στεφάνι δόξας, που αποτελούνταν από κλαδιά αγριλιάς».

Η ανεμοδαρμένη ελιά έχει αφήσει το στίγμα του Αμφιλοχιώτη καλλιτέχνη στη γλυπτική.

Ποια θεωρείται ως μεγάλη στιγμή στην καριέρα σας στην γλυπτική;

«Αναμφίβολα η πιο μεγάλη στιγμή για μένα σε αυτό το ταξίδι ήταν δημιουργία του έργου «Ελιά, το δέντρο της Αθήνας» στο πλαίσιο της ολυμπιακής χορηγίας της Coca Cola, το οποίο παραδόθηκε με ειδική τελετή παράδοσης στο Σινικό Τείχος στην Ολυμπιακή Επιτροπή του Πεκίνου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη και ανατριχιαστική στιγμή ως γλύπτης. Με γέμισε και να σας πω την αλήθεια δεν νομίζω να συγκριθεί με οτιδήποτε στο μέλλον».

Το έργο «Ελιά το δέντρο της Αθήνας» συγκαταλέγεται στα κορυφαία σας. Τι ήταν αυτό που το διέκρινε από τα άλλα;

«Έτσι είναι. Το έργο αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο χορηγίας της Coca Cola και τοποθετήθηκε στην έκθεσή της καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο πάρκο Νερού. Το έργο αυτό ήταν φτιαγμένο από χαλκό και ορείχαλκο και είχε ύψος 3,30 μέτρα και 15.000 ορειχάλκινα φύλλα τα οποία 5.000 είναι χαραγμένα επώνυμα από ηθοποιούς, αθλητές, υπουργούς. Εκτίθεται πλέον μόνιμα στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, καθώς προσφέρθηκε από την Coca Cola Hellas στον Δήμο Αθηναίων ως αναμνηστικό αφιέρωμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης, οι παραολυμπιονίκες τιμήθηκαν με ένα μικρό αντίγραφο του έργου αυτού.

Πως προέκυψε η εγκατάσταση της ελιάς στο κέντρο της Αμφιλοχίας;

«Την πρόταση μου την έκανε ο παιδικός φίλος και Δήμαρχος Αμφιλοχίας, Απόστολος Κοιμήσης, ο οποίος με προσέγγισε το Πάσχα του 2018 και μου πρότεινε να φτιάξουμε μια ελιά στο στρογγυλό της πόλης. Εγώ ήμουν διστακτικός και φοβόμουνα επειδή δίπλα είναι η θάλασσα και θα κινδυνεύει από την αλμύρα και τον αέρα. Τελικά, πήραμε την απόφαση,  το τελείωσα μέσα σε 3 μήνες και το τοποθετήσαμε τέλη Ιουλίου. Για μένα αυτό ήταν το πιο ψυχοφθόρο έργο διότι δεν προορίζονταν για  μια έκθεση με 200 άτομα, αλλά για τη γενέτειρά μου σε ένα σημείο όπου περνά καθημερινά χιλιάδες κόσμου. Σίγουρα είναι καλαίσθητο έργο και χαίρομαι ιδιαίτερα που μαθαίνω ότι εξελίσσεται σε ένα έργο-σύμβολο της πόλης με τον κόσμο να σταματά για να φωτογραφηθεί στη «σκιά» της ελιάς».

Η ελιά της Αμφιλοχίας που δεσπόζει στο λιμάνι της πόλης έπειτα από δωρεά του.

Δύσκολο έργο, αλλά λαξευμένο με αγάπη προς τη γενέτειρα;

«Ασφαλώς! Δούλεψα λεπτομερώς περίπου 3 μήνες, με 8 ώρες καθημερινά και 6 μέρες την εβδομάδα, μόνος μου χωρίς καμία βοήθεια. Είναι ένα μοναδικό έργο και μια μεγάλη πρόκληση για μένα καθώς φιλοτέχνησα 10.000 φύλλα και έναν κορμό που δεν θα συναντήσετε σε άλλο έργο μου. Μαθαίνω ότι αρκετοί που το προσεγγίζουν χτυπάνε τον κορμό για να διαπιστώσουν εάν είναι από ξύλο ή σίδηρο. Η Ελιά της Αμφιλοχίας είναι ένα από τα σπουδαιότερα έργα μου, με μεράκι κι αγάπη για τον τόπο που μεγάλωσα. Γι’ αυτό και το δώρισα με τη ψυχή μου!».

Ποιες είναι οι εικόνες που κρατάτε από την Αμφιλοχία;

«Έζησα έως 13 χρονών στην Αμφιλοχία οπότε τα παιδικά χρόνια παραμένουν χαραγμένα στη μνήμη μου. Λίγο φτωχικά χρόνια, αλλά καλά χρόνια. Αναπολώ τον Αμβρακικό κόλπο, το ψάρεμα όπου πιάναμε τα καλαμάρια μας. Οι ελαιώνες, τα παιχνίδια, τα καλοκαιρινά μπάνια, κι ο φώσφορος που λαμπερίζει τη νύχτα στον Αμβρακικό δεν ξεχνιούνται με τίποτα. Επίσης, θυμάμαι που όταν «μπατάριζε» η θάλασσα τρέχαμε να μαζέψουμε τα ψάρια που επέπλεαν. Όπως και τις εξορμήσεις στο βουνό για να μαζέψουμε αγραπίδια, και στο κάστρο για να μαζέψουμε κουκουνάρια».

Ποιοι έχουν τιμηθεί με έργο σας;

«Αρκετοί επίσημοι από όλο τον κόσμο. Αρχικά μέλη της Ολυμπιακής Επιτροπής, αθλητές κτλ. Μερικοί επώνυμοι από το εξωτερικό είναι ο Κόφι Ανάν, η Κοντολίζα Ράις, ο Τζορτζ Μπους, ο Πάπας, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, ο εμίρης Αλ Θανί κ.ά. Από την Ελλάδα ο Κώστας Καραμανλής, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος κ.ά.

Η Ντόρα Μπακογιάννη αφότου θαύμασε το έργο του Άγγελου Παναγιωτίδη.

Πού μπορούμε να θαυμάσουμε έργα σας;

«Τα έργα μου υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές, συλλογές εταιρειών, πολυεθνικών, τραπεζών, μουσείων. Αυτή τη περίοδο θα τα βρείτε στον Εικαστικό Κύκλο Sianti, στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών «Διέξοδος» στο Μεσολόγγι, στο Μουσείο Ελιάς στη Σπάρτη, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικοπόλεως στην Πρέβεζα, σε μουσεία στη Φολέγανδρο, στη Μυτιλήνη, στα Χανιά και σε πολλά άλλα σημεία. Τέλος, τα έργα πωλούνται μόνιμα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης».

Η γενικότερη κρίση έχει επηρεάσει τις πωλήσεις των έργων σας;

Σε γενικές γραμμές όλοι, αλλά περισσότερο οι καλλιτέχνες θεωρώ ότι πλήττονται παγκοσμίως από την κρίση. Πιστεύω, όμως, ότι στο εξωτερικό δίνονται περισσότερες ευκαιρίες και τα πράγματα είναι καλύτερα. Παρότι η ελληνική αγορά τέχνης είναι πολύ πεσμένη, διαπιστώνω ότι τα έργα μου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες προσελκύουν το ενδιαφέρον από ξένους κυρίως συλλέκτες. Οι Έλληνες έχουν σταματήσει να συλλέγουν έργα, αλλά ευτυχώς οι αγορές συνεχίζονται ομαλά στο εξωτερικό. Είτε από τουρίστες που συναντούν τα έργα σε γκαλερί στα ελληνικά νησιά, είτε μέσω του διαδικτύου. Αξίζει να τονίσω ότι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες του κόσμου, ήρθε στη Κέρκυρα πήρε έργο μου στο αεροπλάνο και το πήρε στο Μεξικό σε έναν πύργο γεμάτα σπάνια έργα τέχνης απ’ όλο τον κόσμο».

Πως είναι η καθημερινότητα ενός γλύπτη του βεληνεκούς σας;

«Δουλεύω καθημερινά πάνω στην ελιά. Είτε από το εργαστήρι μου στη Κέρκυρα, είτε από το άλλο στην Αθήνα. Η γλυπτική είναι η ζωή μου, ένας τρόπος ζωής από τον οποίο πηγάζει μια δημιουργικότητα που μου δίνει δύναμη να τελειώνω ένα έργο και να αρχίζω το επόμενο».

Ένα μήνυμα, μια συμβουλή για τους αναγνώστες μας…

«Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ένα ταλέντο. Αφού το ψάξουμε καλά, μετά ας φροντίσουμε να το αξιοποιήσουμε».







Μοιραστείτε το άρθρο...
Ετικέτες: # # # # # # #

Θανάσης Μπίκας

iAitoloakarnania.gr

Φανταστικά τοπία, σπουδαία ιστορία, υπέροχοι άνθρωποι!