Η καλλιέργεια της ελιάς είναι αρκετά διαδεδομένη στην Μεσόγειο. Η Ελλάδα αποτελεί την τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα παγκοσμίως μετά την Ισπανία και την Ιταλία. Η παραγωγή του ελαιόλαδου όμως καθιστά έντονο το πρόβλημα της διάθεσης των αποβλήτων, τα οποία προκαλούν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω του υψηλού ρυπαντικού φορτίου τους.
Γράφει ο Δημήτρης Τριαντακωνσταντής
Γεωπόνος, Διδάκτωρ Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθην
Ερευνητής ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ
Η αξιολόγηση εδαφών για την εύρεση κατάλληλης περιοχής για την διάθεση αποβλήτων ελαιοτριβείου είναι ιδιαιτέρως σημαντική για την διασφάλιση της προστασίας των φυσικών πόρων. Στα πλαίσια της υπάρχουσας νομοθεσίας για τη διάθεση προκατεργασμένων υγρών αποβλήτων ελαιοτριβείων, δεν ορίζονται διακριτά όρια για την αξιολόγηση των εδαφικών ιδιοτήτων. Στην παρούσα εργασία όμως, τα εδάφη κατηγοριοποιούνται στις πέντε κλάσεις του συστήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού FAO. Έτσι διευκολύνεται αισθητά η λήψη απόφασης για την διάθεση αποβλήτων ελαιοτριβείου.
Σύμφωνα με τον FAO, οι τάξεις καταλληλότητας είναι: S1 (κατάλληλες), S2 (μέτρια κατάλληλες), S3 (οριακά κατάλληλες), N1 (προσωρινά ακατάλληλες) και N2 (μόνιμα ακατάλληλες).
Η καταλληλότητα της γης αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας επιλεγμένα κριτήρια, δηλαδή συγκεκριμένες εδαφικές ιδιότητες. Οι ιδιότητες αυτές ήταν: μηχανική σύσταση, βάθος υπογείου νερού, ηλεκτρική αγωγιμότητα, εδαφική τάξη, pH, βάθος εδάφους, κλίση και υδρομορφία. Οι τιμές σε κάθε κλάση καταλληλότητας φαίνεται στον Πίνακα 1.
Επιπρόσθετα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η απόσταση από υδάτινες επιφάνειες και απόσταση από τις κατοικημένες περιοχές.
Ο χάρτης της αξιολόγησης εδαφών του νομού Αιτωλοακαρνανίας που προέκυψε από την παραπάνω ανάλυση, βρίσκοντας δηλαδή την κλάση καταλληλότητας από τις τιμές των εδαφικών ιδιοτήτων, φαίνεται στο Σχήμα 1. Όπως παρατηρούμε, το 21% των καλλιεργήσιμων εδαφών του νομού ανήκει στην τάξη S2 (Μετρίως κατάλληλη), το 32% στην τάξη S3 (Οριακά κατάλληλη), το 33% στην κλάση N1 (Προσωρινά ακατάλληλη) και το υπόλοιπο 14% στην κλάση N2 (Μόνιμα ακατάλληλη).
Η διάθεση υγρών αποβλήτων ελαιοτριβείου στα εδάφη είναι αναμφίβολα μια υπάρχουσα ανάγκη. Η προτεινόμενη μεθοδολογία θα βοηθούσε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων για την καλύτερη διαχείρισή τους. Οι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων θα μπορούσαν να σχεδιάσουν αποτελεσματικότερα τις στρατηγικές τους για τη διαχείριση των αποβλήτων και, ως εκ τούτου, τα απόβλητα να επεξεργάζονται με φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές.
Οι φορείς που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από την παραπάνω μεθοδολογία είναι οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές, οι παραγωγοί και οποιοσδήποτε άλλος εθνικός ή τοπικός παράγοντας που εμπλέκεται στην διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «η Αιτωλοακαρνανία»
Τεύχος 5 | Νοέμβριος 2018
