Πρόκειται για ένα λεύκωμα αναμνήσεων γυμνασιοπαίδων του 1960-1970 όπου ζωντανεύουν τις μνήμες από τα μαθητικά χρόνια τους στο Αιτωλικό.
Τα «Γυμνασιακά Χρόνια στο Αιτωλικό» είναι ένα βιβλίο σταθμός για τα Αιτωλικιώτικα χρονικά και απαραίτητο για κάθε αιτωλικιώτικο σπίτι και όχι μόνο (Γουριά, Σταμνά, Χρυσοβέργι, Αγγελόκαστρο, Μούσουρα, Νεοχώρι, Κατοχή, Άγιος Ηλίας κι άλλα χωριά συμμετείχαν στο τότε γυμνάσιο).
Η επιτυχία του Α’ τόμου για την δεκαετία 1946-1959 που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2002 έδωσε το έναυσμα για την έκδοσης ενός νέου λευκώματος με την επόμενη δεκαετία (1960-1970).
Έτσι, τα «Γυμνασιακά Χρόνια στο Αιτωλικό» κυκλοφόρησαν το 2006 σε επιμέλεια του Νίκου Γεωργίου όπου ο αναγνώστης μπορεί να ταξιδέψει στις αίθουσες και τα προαύλια των σχολείων του Αιτωλικού της δεκαετίας του ’60. Σπάνιες φωτογραφίες και μια λεπτομερής καταγραφή που θα δώσει στον αναγνώστη τη ευκαιρία για περισυλλογη και, αναπότρεπτα, σύγκριση.
Πρόλογος
Η έκδοση του τόμου ΓΥΜΝΑΣΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ, Λεύκωμα Αναμνήσεων Γυμνασιοπαίδων 1950-1960 το 2002 με πρωτοβουλία και τεράστιο μόχθο του εκλεκτού επιστήμονα και φίλου Πάνου Λύρα και των συνεργατών αποτέλεσε τολμηρό και πρωτοποριακό βήμα όχι μόνο για την περιοχή μας αλλά και ευρύτερα. Στις 90 περίπου εργασίες του αποτυπώνονται με ενάργεια, διεισδυτικότητα, χάρη και ειλικρίνεια δέκα χρόνια γόνιμης και δημιουργικής λειτουργίας και προσφοράς του Γυμνασίου Αιτωλικού καθώς και σε μεγάλο βαθμό η κοινωνική ζωή της θαλασσοφίλητης πολιτείας που το φιλοξενεί με αγάπη και στοργή.
Η έκδοση του Β’ τόμου με τον ίδιο τίτλο αλλά για τη δεκαετία 1960-1970 αποδεικνύει την ευστοχία και την ορθότητα της αρχικής σύλληψης και ακόμη ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι με ανιδιοτέλεια, μεράκι και υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Ο Β’ τόμος που περιλαμβάνει 130 εργασίες καθηγητών και μαθητών και πλούσιο φωτογραφικό υλικό πιστώνεται με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά με τον πρώτο (άρτια δομή, πληρότητα, γλωσσική εγκράτεια), έχει όμως πολύ μεγαλύτερη έκταση. Ορθά πιστεύω και εύστοχα αναφέρεται στη νέα εκπαιδευτική βαθμίδα του Λυκείου και ακόμη συστηματικότερα όχι μόνο στην περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα της φιλοξενούσας πόλης αλλά και της χώρας μας γενικότερα. Η σύνδεση αυτή με το στενότερο και το ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι, όταν μάλιστα αυτό έχει σημαδευτεί από γεγονότα καθοριστικής σημασίας για τις δεκαετίες που ακολούθησαν, συνιστά ιδιαίτερα θετικό στοιχείο για τον νέο τόμο.
Εκδόσεις όπως η παρούσα, εκτός από τη συναισθηματική φόρτιση και επαναφόρτιση των μελών της συγκεκριμένης συλλογικότητας και την πολύπλευρη επικοινωνία, προσφέρουν πολύτιμο και αυθεντικό υλικό στην τοπική ιστορία, και όχι λιγότερο σημαντικό, τονώνουν και αναρριπίζουν το ενδιαφέρον όλων μας για την παιδεία που αποτελεί το κυριότερο και ασφαλέστερο μέσο για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας ταυτότητας, την ολόπλευρη ανάπτυξη και την αληθινή πρόοδο. Το Γυμνάσιο και το Λύκειο Αιτωλικού που ορθότατα απέκτησε πρόσφατα το όνομα του Διδασκάλου του Γένους Ευγενίου Γιαννούλη του Αιτωλικού αποτελούν πολύτιμα κύτταρα μιας διαχρονικής εκπαιδευτικής πορείας, που εντάσσει το Αιτωλικό στις σημαντικές για την παιδεία της χώρας μας πόλεις.
Αξίζει δίκαιος έπαινος στους εκπαιδευτικούς που δίδαξαν την επισκοπούμενη δεκαετία (1960-1970) στο Γυμνάσιο-Λύκειο Αιτωλικού. Εκφράζω, τέλος, τη βαθιά μου εκτίμηση και τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στους συντελεστές του παρόντος τόμου, τον υπεύθυνο της τυποτεχνικής εμφάνισης, τους χορηγούς, τους εισηγητές, τα μέλη της συντακτικής επιτροπής Νίκο Χρ. Γεωργίου, Πάνο Λύρα και Κ. Ευστρ. Τρικκαλινό και κυρίως τον συντονιστή Νίκο Χρ. Γεωργίου για τον απέραντο και υπεύθυνο δημιουργικό του μόχθο. Εύχομαι και ελπίζω να συνεχιστεί η προσπάθεια και τις επόμενες δεκαετίες και να καθιερωθεί ως ένας χρήσιμος παιδευτικός και κοινωνικός θεσμός
Παναγιώτης Ι. Κοντός
Γεν. Γραμματέας Πανεπιστημίου Αθηνών
Κλείνουμε με ένα ποίημα για το Αιτωλικό που επέλεξαν οι συντελεστές του βιβλίου για να κοσμεί το οπισθόφυλλο και που κλείνει με τον ιδανικό τρόπο αυτή την περιήγηση του αναγνώστη σε μια διαφορετική εποχή αυτής της ιδιαίτερης πόλης μας.
ΑΙΤΩΛΙΚΟ
Της λιμνοθάλασσας οργασμός,
μια γέννα των νερών
είναι ο τόπος μας, το Αιτωλικό,
κι εμείς, το γέλιο και τ’ αλάτι,
οι σμαραγδένιες τούφες και οι εκλάμψεις,
τα δυο του πέτρινα γεφύρια
με τους μύθους και τις διαδρομές
σ’ ανατολή και δύση,
οι ανεμώνες της νεροσυρμής
και τα θαλασσοπούλια…
Κι όσο κρατάει η ροδαχλύ
στ’ αλμυροκήπια την αυγή,
κι όσο κρατάνε οι πασχαλιές
στης δύσης τις αλάνες,
τόσο κι εμείς, κρατάμε στη ζωή του.
