Η πρωτογενής παραγωγή στην Αιτωλοακαρνανία, και όχι μόνο, δοκιμάζεται δραματικά από την εκτίναξη του ενεργειακού και, γενικότερα, του κόστους παραγωγής, που δημιουργεί μία κατάσταση χειρότερη κι από την δεκαετή οικονομική κρίση. Σ’ αυτά τα πλαίσια, αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν να μένουν έξω από τα αναπτυξιακά σχέδια οι παραγωγοί των οποίων οι καλλιεργούμενες εκτάσεις τυγχάνει να μην είναι όμορες.
Πόσοι, τέλος πάντων, στην Ελλάδα του μικρού κλήρου διαθέτουν ενιαίες μεγάλες εκτάσεις; Μ’ αυτή την λογική των μη-όμορων εκτάσεων, ακόμη και το τρακτέρ των αποκλεισμένων από τα σχέδια θεωρείται μεταφορικό μέσον και όχι καλλιεργητικό εργαλείο. Σιγά μην χρησιμοποιήσουν οι παραγωγοί το τρακτέρ για να κάνουν σούζες! Επαναλαμβάνω λοιπόν το ερώτημα αν είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο στην περιφέρεια της δοκιμαζόμενης χώρας και απευθύνω το ερώτημα πιό συγκεκριμένα στον καθ’ ύλην αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης κ. Νίκο Παπαθανάση, ο οποίος τυγχάνει να κατάγεται από την Αιτωλοακαρνανία.
