Δεδομένη η έλλειψη πλάνου και ενός κεντρικού σχεδιασμού για το «αύριο» του Αγρινιώτικου μπάσκετ. Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να πει ότι η πόλη μας (Αγρίνιο) τα τελευταία χρόνια γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη στο άθλημα του μπάσκετ, αυτό άλλωστε εικάζονται διάφοροι θεσμικοί παράγοντες και όχι μόνο.
Του Δρ. Γιάννη Γράψα, Phd., MSc., Φυσικής Αγωγής – Προπονητικής Καλαθοσφαίρισης
Ορισμένες ομάδες μας, δυο τον αριθμό, κάθε φορά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται στις Εθνικές κατηγορίες αλλά επειδή γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ανάπτυξη του αθλήματος και “διαβάζουν διαφορετικά το γήπεδο” το ζητούμενο δεν είναι μόνο η παρουσία στις Εθνικές κατηγορίες – που στις περισσότερες φορές λόγω καταστάσεων συνέβη μέσα από αναδιάρθρωση κατηγοριών και ομίλων- αλλά ποια είναι τα πραγματικά οφέλη που αποκόμισε το Αγρινιώτικο μπάσκετ από αυτές τις παρουσίες και φυσικά αν υπάρχει εκτέλεση πλάνου με συγκεκριμένο σχεδιασμό που στοχεύει κύρια στην ανάπτυξη του αθλήματος στην πόλη μας.
Υπάρχει λοιπόν αναπτυξιακό μοντέλο με συγκεκριμένους στόχους στις ομάδες; Υπάρχει κάποια δημιουργική παρέμβαση της Ένωσης στην ανάπτυξη του αθλήματος τόσο σε επίπεδο πόλης όσο και σε ευρύτερο επίπεδο; Υπάρχει κάποια δημιουργική παρέμβαση της Δημοτικής Αρχής της πόλης μας στην ανάπτυξη του αθλήματος; Υπάρχουν επαρκείς αθλητικές εγκαταστάσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη των ακαδημιών των ομάδων; Υπάρχει συγκεκριμένος προπονητικός σχεδιασμός για το πώς τρέχουν τα αναπτυξιακά προγράμματα, για το πώς γίνεται η εκμάθηση βασικών, για το τι στυλ μπάσκετ παίζουν οι μικρές ομάδες, για το πώς διαχωρίζονται οι ταλαντούχοι παίκτες; Παράγονται αθλητές υψηλού επιπέδου; Στελεχώνονται επαρκώς οι ομάδες μας από νεαρούς γηγενείς αθλητές;
Η απάντηση στα περισσότερα ερωτήματα αν όχι σε όλα είναι «όχι». Και πάλι όμως θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να αντιπαραθέσει ότι, υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και είναι το αναπτυξιακό μοντέλο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης το οποίο πιθανά ακολουθούν πολλές ομάδες τόσο στην πόλη μας όσο και άλλες στην ευρύτερη Ένωση. Είναι όμως πλέον κοινά αποδεκτό τόσο εμπειρικά όσο και επιστημονικά ότι η χώρας μας έμεινε πίσω σε ότι αφορά στον αναπτυξιακό σχεδιασμό του αθλήματος πόσο μάλλον η πόλη μας!
Συνυπολογίζοντας ότι ο αθλητισμός γενικότερα ήρθε αντιμέτωπος με τις βαρύτατες συνέπειες των μέτρων που ελήφθησαν αναγκαστικά για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας καθώς αρχικά σταμάτησε κάθε κοινωνική και αθλητική δραστηριότητα σε όλα τα επίπεδα, έκλεισαν όλες οι αθλητικές υποδομές, υπήρξε καθολική απώλεια εσόδων για τις αθλητικές Ομοσπονδίες και τα σωματεία από το γεγονός πως ανέστειλαν πλήρως τη λειτουργία τους και ακυρώθηκαν οι διοργανώσεις με αποτέλεσμα την συσσώρευση χρεών και κίνδυνο της οριστικής παύσης λειτουργίας για έναν μεγάλο αριθμό σωματείων ενώ σήμερα οι αθλητικές δραστηριότητες ναι μεν βρίσκονται σε διαδικασία αλλά κάτω από την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων και με την Πολιτεία να συνεχίζει να μην τα στηρίζει οικονομικά, είναι εύκολα αντιληπτό ότι το μέλλον είναι αβέβαιο και προβληματικό.
Η αξιολόγηση μιας επιτυχίας ή μιας αποτυχίας γίνεται μέσα από το πρίσμα ενός κεντρικού σχεδιασμού. Αυτός στην περίπτωση της πόλης μας δεν φαίνεται να υπάρχει κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
Το Αγρινιώτικο μπάσκετ θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να επανασχεδιαστεί στην βάση της δημιουργίας ενός μακροπρόθεσμου πρακτικού, λειτουργικού και αποτελεσματικού μοντέλου ανάπτυξης αθλητών, επιστημονικά υποστηριζόμενο με έμφαση στην άριστη προετοιμασία των αθλητών στα βασικά του αθλήματος με κεντρικούς στόχους:
– την δημιουργία γηγενών αθλητών και ομάδων υψηλού επιπέδου
– την επιμόρφωση και την δημιουργία προπονητών υψηλού επιπέδου
και στο οποίο η Ένωση θα πρέπει να είναι σε θέση να παράσχει σημαντική συμβολή και να έχει υποστηρικτικό ρόλο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να κάνει πράξη το δικαίωμα του πολίτη στον αθλητισμό παρέχοντας ανάλογες υποδομές, προσωπικό και χρηματοδότηση.
Δημοσίευση: kalyvia.gr