Ο Σεπτέμβρης έφτασε και μαζί με αυτόν έφτασαν και οι πολλές υποχρεώσεις σε μικρούς και μεγάλους. Οι μαθητές καλούνται μετά από 3 μήνες χαλάρωσης και ανεμελιάς, να ενταχθούν στους πολύ απαιτητικούς σχολικούς ρυθμούς.
Γράφει η Αθανασία Κουτσούκου
Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος ΜΑ στην Ειδική Αγωγή Θεραπεία Ζεύγους
Δημοσίευση: «η Αιτωλοακαρνανία» free press
Οι γονείς όμως είναι αυτοί που φορτίζονται περισσότερο με άγχος, καθώς αισθάνονται μεγαλύτερη την ευθύνη της επίτευξης αυτής της μετάβασης. Έτσι, αρχίζουν και «τρομοκρατούν» τα παιδιά τους με φράσεις τύπου: «Από Σεπτέμβρη να δεις… θα σου κοπούν όλα», ή «αυτά που ήξερες, από Σεπτέμβρη θα τα ξεχάσεις… τέρμα οι διασκεδάσεις».
Όλα αυτά όμως πόσο βοηθούν πραγματικά; Πόσα παιδιά περιμένουν με χαρά την 11η Σεπτεμβρίου; Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε εμείς οι ίδιοι ως γονείς τι είναι αυτό που στερεί την απόλαυση από τα παιδιά κατά τους σχολικούς μήνες;
Το πρωινό ξύπνημα, που σε πολλές περιπτώσεις είναι η μοναδική ευκαιρία για το αντάμωμα όλης της οικογένειας γύρω από ένα τραπέζι για το πρωινό… Αλήθεια πόσοι από εμάς το αξιοποιούμε στην οικογένειά μας; Πόσοι από εμάς το εκμεταλλευόμαστε ως ένα όμορφο ξεκίνημα για την ημέρα τρώγοντας, λέγοντας όμορφα πράγματα ο ένας στον άλλον και δίνοντας ευχές για την υπόλοιπη ημέρα;
Οι ώρες στο σχολείο: Το αντάμωμα με τους φίλους, το «ψήσιμο» στις κοινωνικές συναναστροφές, τα νέα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά καθημερινά… Άραγε ρωτάμε καθημερινά με ενδιαφέρον τα παιδιά μας τι καινούριο έμαθαν σήμερα στο σχολείο, τι τους έκανε εντύπωση ή ακόμη τα ρωτάμε κοιτώντας τα στα μάτια πώς πέρασαν με τους φίλους τους;
Η προετοιμασία για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας: Γιατί να μην είναι ευχάριστη η ώρα της σχολικής μελέτης; Έχουμε λάβει υπόψη μας τις δυνατότητες του κάθε μας παιδιού ξεχωριστά και τον χρόνο που χρειάζονται ή προσπαθούμε να τα βάλουμε στον δικό μας χρόνο; Τα ρωτήσαμε πότε εκείνα θέλουν να διαβάσουν, τους εξηγήσαμε τις δυσκολίες που μπορεί να έχει η λανθασμένη ώρα μελέτης, κάναμε συμφωνίες;
Η ώρα του ύπνου: Έχουμε σκεφτεί τι κινητοποιεί τα παιδιά μας για να πάνε για ύπνο; Τι είναι αυτό που θα τα κάνει να κοιμηθούν χαρούμενα κι όχι κατσουφιασμένα ή θυμωμένα; Είναι η ανάγνωση μιας ιστορίας, είναι το χάδι από τον γονιό, είναι η «ώρα που λέμε τα μυστικά μας» ή κάτι άλλο…
Δεν υπάρχει λόγος ο Σεπτέμβρης να είναι ο «μπαμπούλας» για τα παιδιά. Πρέπει να περάσει στην συνείδησή τους ως η αρχή για μια άλλη περίοδο, διαφορετική από εκείνη των διακοπών… όμως εξίσου όμορφη, διασκεδαστική και συναρπαστική… Είναι κρίμα να πετάμε στα σκουπίδια μια φοβερή ευκαιρία που μας δίνεται, όπως είναι αυτή του σχολείου, για να τα γυμνάσουμε ως γονείς στην υπευθυνότητα, την εργατικότητα και όχι την βαθμοθηρία και τον ανταγωνισμό.
