Πρόκειται για μια εκτενή οροσειρά (μήκους 35χλμ περίπου) με πολλές κορυφές που αρχίζουν από την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών και καταλήγουν στη λίμνη Τριχωνίδα και την Ευηνολίμνη.
Εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων των νομών Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας και ως εκ τούτου το περισσότερο μέρος του ανήκει και στους δυο νομούς, εκτός από το νότιο συγκρότημα που ανήκει καθαρά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας (εκεί βρίσκεται η ψηλότερη κορυφή, ο Κατελάνος, με υψόμετρο 1.924 μέτρα).
Είναι κατάφυτο από απέραντα ελατοδάση και από τις πλαγιές του πηγάζουν άφθονα νερά. Η αλπική του ζώνη είναι σχετικά μέτριας έκτασης λόγω υψομέτρου κάτω των 2.000 μέτρων, όμως οι αλλεπάλληλες – άλλοτε οξείες κι άλλοτε ομαλές – κορυφές του, είναι που του προσδίδουν μια μοναδική και άγρια ομορφιά. Η θέα είναι είναι εκπληκτική και υπό κατάλληλες συνθήκες είναι ορατός ακόμη και ο Όλυμπος!
Εκτός από τις παραπάνω κορυφές στο σύμπλεγμα του Παναιτωλικού Όρους ανήκουν και αρκετές ακόμη, μικρότερης έκτασης ή υψομέτρου, που όμως αξίζει να αναφερθούν, αφού αποτελούν οπωσδήποτε μέρος αυτού του δαιδαλώδους ορεινού συγκροτήματος. Αυτές οι κορυφές είναι το Στενό (1.466μ.), τα Κλειδιά (1.346μ.), η Κορομηλιά (1.463μ.), το Μαυρομίχαλο (1.405μ.), το Μεσοβούνι (1.413μ.), η Επάνω Κορυφή (1.310μ.), η Αποκλείστρα (1.291μ.), η Καραπιπέρη (1.345μ.), η Λιάκουρα (1.308μ.), ο Άγιος Τρύφων (1.127μ.) και το Μαλοβούνι Αλιμπίστας (1.067μ. και 1.132μ.).
Το Παναιτωλικό δεν είναι από τα πιο φημισμένα βουνά της Ελλάδος, λόγω του χαμηλού υψομέτρου που δεν ξεπερνά τα 2.000 μέτρα. Ειδικά, ο ανατολικός κλάδος που είναι γνωστός μόνο στους ελάχιστους κατοίκους των γύρω χωριών και σε μειοψηφία ορειβατών που τον επισκέπτονται.
Χωριά κοντά στις κορυφές του Παναιτωλικού είναι η Κόνισκα, Λαδικού, Νεροσύρτης, Αργυρό πηγάδι, Αμβρακιά, Αμπέλια, Αγιος Θεόδωρος, Κοκκινόβρυση, Μελίγκοβα και πολλά άλλα που είναι διάσπαρτα στην… αγκαλιά του Παναιτωλικού.
