Θα μπορούσε να είναι και η φωτογραφία της ημέρας, μιας και μπορεί στα νεότερα χρόνια η Καθαρά Δευτέρα να συνδέεται με το πέταγμα του χαρταετού, με τριήμερες εξορμήσεις, με τα κούλουμα και τους χαλβάδες αλλά η Καθαρά Δευτέρα έχει άλλες μακραίωνες ρίζες.
Του Σπύρου Συμεών
Η Καθαρά Δευτέρα αποτελεί την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όλη η εβδομάδα αποτελεί την λεγόμενη Καθαρά εβδομάδα ενώ ειδικά το πρώτο τριήμερο δηλαδή από την Δευτέρα έως την Τετάρτη ήταν αφιερωμένα σε ολοήμερη προσευχή και σε αφαγία με κατανάλωση μόνο νερού και ελάχιστης ξηράς τροφής ήτοι παξιμάδια κλπ. Και ειδικά στα μοναστήρια καθ’ όλο το τριήμερο αυτό οι μοναχοί αφιερώνονται ολοκληρωτικά στην προσευχή τόσο που από τα κελιά τους ξεπροβάλλουν μόνο για την κοινή λατρεία στο καθολικό της μονής.
Η σημερινή φωτό οπότε μπορεί να συνδεθεί με την ημέρα όχι μόνο καλογερικος τω τρόπω αλλά και όπως όλοι θυμόμαστε αρκετοί Μεσολογγίτες την Καθαρά Δευτέρα που συνήθως έχει καλό καιρό παίρνουν την ανηφοριά και εκεί κάτω από τα πλατάνια στα πέτρινα τραπέζια στήνονταν ένα μικρό αντάμωμα…
Ως προς την Μονή τώρα δεν μπορώ να μην αναφέρω δύο λόγια επιγραμματικά. Το καθολικό είναι κτίσμα του 1740 σε ρυθμό σταυροειδούς με τρούλο ενώ δυστυχώς δεν σώζεται ούτε καν στην παράδοση πως αφιερώθηκε, ποια η αιτία της αφιέρωσης του μοναστηριού στον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο. Να αναφέρω ότι είναι το μόνο μοναστήρι στον ελλαδικό χώρο αφιερωμένο στον συγκεκριμένο Άγιο ο οποίος αν ξεφυλλίσουμε το συναξάρι θα δούμε ότι η ζωή του ήταν συνυφασμένη με τον Χριστό, την έλευση Του, Τον οποίο και όπως συνηθίζεται να εικονίζεται τον κρατά στην αγκαλιά του καθώς τον υποδέχθηκε στον ναό του Σολομώντα για τον λεγόμενο κατά τις σημερινές ημέρες σαραντισμό μετά την γέννηση Του.
Δυστυχώς δεν σώζονται ούτε και αγιογραφίες από το εσωτερικό του καθολικού. Τα κτήρια στην βόρεια πλευρά της μονής είναι νεότερα κτίσματα του περασμένου αιώνα. Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι διασώζεται και ένα μικρό βυζαντινό γεφύρι (https://iaitoloakarnania.gr/2020/10/to-petrino-gefyraki-toy-agioy-symeon-sto-mesologgi/) που πιθανότατα πάνω από αυτό πέρασαν και οι Εξοδίτες το 1826 ερχόμενοι στο μοναστήρι που είχε ορισθεί τόπος συναντήσεως με τα ελληνικά στρατεύματα που θα κατεύθαναν ως ενίσχυση στο Μεσολόγγι αλλά δεν έφθασαν ποτέ καθ’ ότι η τότε κυβέρνηση της μισοζώντανης επαναστατημένης Ελλάδος δεν έδωσε την εντολή διότι είχαν εσωτερικές τριβές ως προς το ποιο υπουργείο κλπ θα αναλάμβανε ο καθένας χωρίς καν ακόμη να έχει απελευθερωθεί η αιματοβαμμένη πατρίδα μας.
Ίσως βέβαια βαθιά μέσα τους να πίστευαν πως τα στρατιωτικά δρώμενα στο Μεσολόγγι θα ήταν διαφορετικά μιας και είχε περάσει ήδη ένας χρόνος κι αυτός ο “παλιοφράχτης” άντεχε…
Το μοναστήρι βρίσκεται 8 χλμ βορειοανατολικά του Μεσολογγίου στην σκιά του Αρακύνθου λίγο πάνω από την αρχεία πόλη Αλίκυρνα πάνω από την οποία πλέον περνά η Ιόνια οδός. Έχει αμφιθεατρική θέση και βλέπει προς το Μεσολόγγι και την λιμνοθάλασσα του καθώς και όλο σχεδόν τον Πατραϊκό κόλπο μέχρι και την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο.
Σε ύψωμα έναντι του μοναστηριού πάνω από μια χαράδρα την λεγόμενη και ως χαράδρα των ψυχών έχει στηθεί μεγάλος Σταυρός στα τέλη της δεκαετίας του ’30 που αν και δισδιάκριτα είναι ορατός από την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου εις μνήμην των προμάχων της Πόλεως που έφτασαν έως εκεί την νύχτα της Εξόδου στης 10 Απριλίου του 1826.
