Ενός Αγίου που είναι δοχείο γεμάτο πνοή, ελπίδα, ζωή, πνεύμα και χάριτος.
Του Σπύρου Συμεών
Το όνομα Σπυρίδων έγινε γνωστό και πλέον οφείλεται η διάδοση του στον λαοφιλή και θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα. Στην Κέρκυρα όπου ο Άγιος Σπυρίδων είναι πολιούχος και προστάτης της νήσου, κάθε οικογένεια έχει και ένα μέλος που φέρει το όνομα του κι έτσι υπολογίζεται ότι το 15-20% των κατοίκων της να φέρουν το όνομα του. Περίπου 80.000 Έλληνες επίσης φέρουν το όνομα του αγίου κατατάσσοντας το στην 46η θέση με τα πιο συχνά ονόματα.
Από πού όμως προέρχεται το όνομα αυτό και τι σημαίνει;
Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί πολλές εκδοχές για την ετυμολογική – εννοιολογική προέλευση του ονόματος κι αν κάποιος καθήσει και τις μελετήσει όλες μαζί θα δει ότι όλες αυτές οι εκδοχές αποτελούν ένα παζλ το οποίο συνδέοντας όλα τα κομμάτια του μπορεί να βγει σε ένα συμπέρασμα μοναδικό.
Κατόπιν έρευνας έπεσα πάνω σε μια αναφορά η οποία θέλει τον χθόνιο και γεώργιο αγροτικό θεό της ειδωλολατρείας σε ορισμένες περιοχές της Κύπρου να κατέχει το προσωνύμιο Σπυρίδων ή κάτι που παραφρασμένο να οδηγεί σε αυτό ως προσωνύμιο. Το χθόνιος ετυμολογικά παραπέμπει σε αυτόν που ανήκει στην γη, στον γεωργό, σε αυτόν που κατοικεί στην γη, σε αυτόν που συνεργάζεται με την γη. Άρα ίσως στην Κύπρο το όνομα που έλαβε και ο Άγιος Σπυρίδων να ήταν οικείο στην τοπική ονοματολογία και μάλιστα σε μια εποχή που η ειδωλολατρεία βρισκόταν σε μια μάχη με την χριστιανοσύνη σίγουρα ονόματα όπως αυτό αλλά και όπως τα: Άρης, Ερμής, Αθηνά κλπ ήταν διαδεδομένα και φυσικά τότε δεν υπήρχε η πεποίθηση των κληρικών ότι στην ονοματοδοσια-βάπτισμα ενός ατόμου θα πρέπει να δίνονται ονόματα Αγίων κάτι που αν ίσχυε εκείνη την εποχή, σήμερα σίγουρα δεν θα υπήρχε πληθώρα ονομάτων τα οποία έφεραν αγίοι της Χριστιανοσύνης.
Σπυρίς κατά τον ιεράρχη της Πριγκονήσσου Ιωσήφ είναι το καλάθι.
Κατ’ άλλους όμως η σπυρίς η οποία αναφέρεται και στην Καινή Διαθήκη δεν είναι το καλάθι με την μορφή που έχουμε όλοι σήμερα στον νου μας. Σπυρίς είναι το ψαθάκι, αυτό το αγροτικό καπέλο που γίνεται από το υδροχαρές ψαθόχορτο συνήθως, αλλά ενίοτε και από διάφορα πανιά σαν ραφτή κουρελού (όχι υφαντή) και ενίοτε γινόταν και από γίδινο μαλλί όπως γίνονται και οι παραδοσιακοί τορβάδες οι οποίοι είναι και αρκετά διαδεδομένοι στο Άγιο Όρος. Είναι ένα τύπου θα λέγαμε καπέλο που ίσως πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε και ως τρόπον τινά καλαθάκι.
Στην όψη είναι ημισφαίριο, στην υφή μαλακό και ελαφρώς ελαστικό.
Σπυρίδων οπότε είναι αυτός που κατέχει όλο αυτό το τύπου καλαθάκι-ψάθινο καπελάκι.
Στα λατινικά spiro σημαίνει αναπνέω, spero ελπίζω και spiritus σημαίνει πνεύμα.
Αναπνέω, ελπίζω εν σώματι και πνεύματι άρα ζω.
Είναι μια σπυρίς/σπυρίδα γεμάτη ζωή, γεμάτη οξυγόνο, γεμάτη ελπίδα, γεμάτη πνευματικότητα. Άρα ο Σπυρίδων είναι αυτό το κατ’ άλλους καλάθι ή αυτό το μικρό ψάθινο ελικοειδές ψάθινο καπελάκι η μάλλον σκουφάκι το οποίο αν και ταπεινό στην όψη λαμπυρίζει με αυτό το ζεστό προς το χρυσό χρώμα της ψάθας όταν το εσωτερικό του είναι γεμάτο από φως, ελπίδα, ζωή, πνοή, πνεύμα.
Κι αν κάποιος σκεφθεί και την ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα ενός ταπεινού βοσκού αιγοπροβάτων ο οποίος φορούσε αυτό το ταπεινό ψάθινο πλεγμένο σκουφάκι και ήταν πλημμυρισμένος Θεία Χάρι λαμπύριζε γεμάτος ζωή, ελπίδα, πνοή, πνευματικότητα μπορεί να βγάλει το “αποτέλεσμα” αλλά και την σύνδεση του ονόματος με το είναι αυτού του Αγίου.
