Το Μεσολόγγι, μία από τις λίγες πόλεις στην Ελλάδα που φέρουν τον τιμητικό τίτλο: ιερά πόλη, είναι χτισμένο δίπλα στην λιμνοθάλασσα.
Της Μαρίας Λουπίδου
Το σημείο αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορική του πορεία και στην κορυφαία στιγμή του, την Ηρωική Έξοδο των Ελεύθερων Πολιορκημένων.
Ήταν Απρίλης του 1826. Το ανοιξιάτικο τοπίο το περιγράφει καλύτερα από τον καθένα ο Διονύσιος Σολωμός δίνοντας με αυτό τον ποιητικό τρόπο την αξία της ζωής και του θανάτου των αποφασισμένων να μην γίνουν δούλοι Πολιορκημένων του Μεσολογγίου.
«Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη/ η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι. / Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει: / «Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».
Στον δύσκολο αγώνα, μια ομάδα ανθρώπων αποφάσισε να θυσιάσει την ζωή της για να μην ζήσει στην σκλαβιά. Γι αυτό και το σχήμα οξύμωρο του χαρακτηρισμού «ελεύθεροι πολιορκημένοι» τους ταιριάζει τόσο.
Αυτή η πολιορκία, η τελευταία και η τραγική ήταν και η πιο δύσκολη για τους Μεσολογγίτες. Αντίπαλός τους δεν ήταν η Τουρκία μόνη που είχε αναδιοργανώσει το εσωτερικό της. Είχε συνεταιριστεί με στρατό σύγχρονο, οργανωμένο και εξοπλισμένο, αυτόν του ισχυρού Μωχάμετ Άλη της Αιγύπτου που είχε έναν δαιμόνιο γιο, τον Ιμπραήμ. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1826 ο Χουσεΐν Μπέης, γαμπρός του Ιμπραήμ, κατόρθωσε με δυνάμεις πεζικού να καταλάβει το προπύργιο του Μεσολογγίου, το Βασιλάδι. Αυτό αποτέλεσε ενθάρρυνση για τον Ιμπραήμ που μετά από τρεις ημέρες κυρίευσε τον Ντολμά και τον Πόρο.
Μετά την κατάληψη του Αιτωλικού, η άφιξη του στόλου του Μιαούλη ήταν η μοναδική ελπίδα των αποκλεισμένων που ήδη από τις 16 Μαρτίου είχαν αρχίσει να τρώνε αρμυρίκια, πικρά χόρτα και φύκια της Λιμνοθάλασσας.
Αρχές Απριλίου οι οπλαρχηγοί πήραν την μεγάλη απόφαση που έμελλε τελικά να υψώσει το Μεσολόγγι σε βάθρο ψηλό στην κλίμακα των ιδανικών της ελευθερίας, της ανδρείας, του πολιτισμού και να κάνει τους πολεμιστές της εξόδου ήρωες στο Πάνθεον της ιστορίας.
Είναι συγκινητικά τα απομνημονεύματα των οπλαρχηγών που περιγράφουν με ψυχραιμία την συνειδητοποίηση ότι η βοήθεια από την λιμνοθάλασσα δεν θα έρθει και οργανώνουν την έξοδο στις τρεις τα ξημερώματα.
Καθώς ο ήλιος βγήκες το πρωινό της Κυριακής των Βαΐων το Μεσολόγγι το είχαν καταλάβει οι Τούρκοι. Όμως η κατάληξη αυτή δεν καταγράφηκε στην ιστορία σαν ήττα αλλά σαν παγκόσμιο ορόσημο ψυχικής δύναμης και έκφρασης ελευθερίας.
«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι».
Το Μεσολόγγι έπεσε τον Απρίλιο του 1826. Σήμερα όμως είναι ελεύθερο. Και παρά την κρίση την οικονομική, ηθική και πολιτιστική, συνεχίζει να συγκινεί, να διδάσκει και να εμπνέει ανθρώπους που γεννήθηκαν πριν λίγα ή πολλά χρόνια, που διδάχτηκαν στον σχολείο την θυσία ή απλά την άκουσαν σαν παραμύθι.
Το Μεσολόγγι δίδαξε, και συνεχίζει να το κάνει, ελευθερία, αλληλεγγύη και δημοκρατία.
Όλες οι φωτογραφίες είναι από την προσωπική σελίδα του Νίκου Αλιάγα στο flickr και το Instagram.
Δημοσιεύθηκε στο artion-news.gr
